Cennetin kokusu bu mu?

Yıllar önce, evliliğin bana çok uzak bir kavram olduğunu düşünür, böyle bir düşünceyi aklımın ucundan bile geçirmezdim. Hatta arkadaş ortamında bu düşüncemi özellikle belirtir, evliliğin bana yakışmadığını, yapamayacağımı anlatırdım. Gel zaman, git zaman bu düşüncelerim ılımlaşmaya başladı. Ve sonunda, eşimi gördükten sonra durum kökten değişti ve evlilik yolundaki ilk adımlarımı attım. Bir kaç yıl sonra ise, aramıza ufak bir misafir katıldı. O geldiği gün baba olmanın duygusu inanılmazdı. O hissi anlatmak imkansız, tarifi olmayan bir duyguydu. İlk kucağıma aldığımda ise buram buram gelen o kokusu insanın başını döndürmeye bile yeterdi. Bir düşünün!.. Kucağına aldığınız, bakir, günahsız, zayıf, muhtaç ve müthiş bir ten kokusuna sahip bir yaşam... İçimden "cennetin kokusu budur" düşüncesi geçti... Yaşayan bilir ancak bunu... Şimdi size soruyorum!!! "Cennetin kokusu" bu mudur?